کتاب «معناشناسی امام در قرآن کریم» از مجموعه «مطالعات قرآنی» با هدف کشف معنای «امام» از داده‌های درون‌متنی آیات قرآن، با رویکردی معناشناسی که روشی نو در مطالعات قرآنی است، منتشر شده است.
نگارندگان، فارغ از بحث‌های کلامی- تحلیلی حاکم بر موضوع امام‌شناسی و داده‌های تفسیری خارج از متن و نظام زبانی قرآن، رویکرد معناشناسی را با مطالعه تلفیقی معناشناسی ساخت‌گرا و معناشناسی بر اساس بافت زبانی قرآن به کار می‌بندند تا با تحلیل مؤلفه‌های معنایی امام در سطوح مختلف، بر پایه همنشین‌ها و جانشین‌ها و نیز ساختار منسجم شبکه معنایی این واژه در هندسه معارف قرآنی، راهکاری در جهت رفع بسیاری از شبهات و مناقشات مطرح میان فریقین در موضوع امامت ارائه دهند.
امام‌شناسی، پایه مهم دین‌شناسی و استمرار خداشناسی است. از این رو معرفت امام، اصل و اساس دینداری و در ادامه معرفتﷲ دانسته شده است. به دلیل این اهمیت است که قرآن مجید، نجات و عذاب آدمیان در آخرت و صف‌بندی قیامت را بر اساس امامان حق و باطل تعیین کرده است و بی‌جهت نیست که در فرهنگ تشیع، امامت از اصول اعتقادی به حساب آمده است.
شناخت معنایی امام در کتاب حق و شناخت اوصاف و وظایف و تمایزات امامان حق و باطل، بخشی از درس‌های امام‌شناسی است که نویسندگان این کتاب تلاش کرده‌اند تا با رویکردی ساخت‌گرا به آن بپردازند.
کتاب «معناشناسی امام در قرآن کریم» شامل دو بخش «کلیاتی در باب معناشناسی» و «مؤلفه‌های معنایی امام برپایه روابط هم‌نشینی و جانشینی» است و در آن به مباحثی چون «چیستی معنا و معناشناسی»، «شاخه‌های معناشناسی»، «واژگان هم‌نشین امام در قرآن کریم»، «ویژگی‌های امام حق»، «مصادیق ائمه کفر در قرآن کریم» و «مراتب علم الهی» پرداخته شده است.
این کتاب، به قلم خانم‌ها «فتحیه فتاحی زاده» و «فریده امینی» نگاشته شده و چاپ اول آن در سال ۱۳۹۵ توسط انتشارات «کتاب طه» عرضه گردیده است.