نسبت میان دین و فلسفه، محکم و متشابه، حدوث و قِدَم، تأویل و تفسیر و… از مسائل مهمی است که قرن‌ها سخنان مختلف فیلسوفان و متکلمان را برانگیخته و نزاع‌های فکری مفصلی را به بار آورده است. فرقه‌های مختلف مسلمان، هر یک با دیدگاه‌های متفاوت در این مسائل غور کردند و هر کدام به زعم خود، سعی در پیراستن دامان شریعت از جهل جاهلان و طعن طاعنان داشتند. فیلسوف، متکلم، اصولی، فقیه و پزشک برجستهٔ مسلمان، قاضی ابن رشد أندلسی (۵۹۵ق)، در این رساله سعی دارد تا از نگاه یک فیلسوف شریعت‌مدار، پاسخ‌های متفاوتی به این مسائل دهد. ذهن نقّاد و خرد وقّاد فیلسوف قرطبه، با محور قرار دادن اصل مسلّم «تأویل» و بیان حدود و ثغور آن، در پی گشودن باب گفت‌وگو بوده و سخنان خود را به ادلهٔ نقلی و عقلی پیوست کرده است. ترجمه این رساله شاید گام کوچکی باشد در جهت نقد و شناساندن هرچه بیشتر تراث مسلمانان و کمک به گسترش گفتمان اندیشه‌ورزی، نقادی و گفت‌وگو در میان معاصران.