از اشکالات رایج به فلسفه دکارت این است که صرفاً به متافیزیک و معرفت‌شناسی می‌پردازد و فلسفه اخلاق و فلسفه سیاسی را نادیده می‌گیرد. چنین انتقاداتی حاکی از درک ناصحیح چارچوب فلسفهٔ این فیلسوف فرانسوی است. دکارت هدف فلسفه را رسیدن به حکمتی می‌داند که برای رسیدن به سعادت کافی باشد؛ این امر را می‌توان در نوشته‌های آخر او مانند مکاتبات با شاهزاده الیزابت، انفعالات نفس، و پیش‌گفتار ترجمه فرانسوی اصول فلسفه مشاهده کرد. استعاره معروف درخت فلسفه نیز از شواهدی است که می‌توان در دفاع از اهتمام ویژه دکارت به اخلاق از آن نام برد.